Ўттиз йил аввалги гап (ҳажвия) [Gulchehra Jamilova]

Ўттиз йил аввалги гап (ҳажвия) [Gulchehra Jamilova]

Болта агрономнинг хўп ажойиб боғи бор. Xўжаликка келган меҳмон борки, шу боғда тунаб кетади. Бир куни раис бобо битта хорижликни агрономикага бошлаб келди. — Меҳмонни зериктирмайсиз-да, Болтавой, — деб тайинлади. — Э, ёнида тилмочи йўқ-ку, қандоқ тил топишаман? — Бемалол сўзлашаверинг. Ўзбекчани биларкан, — деди раис. Дастурхон устида суҳбат қуюқ бўлди. Бир вақт агрономнинг аёли сопол лаганда хушбўй палов келтирди. Меҳмонга кўзи тушгач, одоб билан «Хуш келибсиз!» деди. У кетгач, меҳмон ҳавасланиб сўради: — Сизларда уйланиш масалалари қандай? — Биздами... Биз аёлларни қалин пулига сотиб оламиз, — деди агроном, сўнг уйи томонга ишора қилди: — Мана шу янгангизни икки минг сўмга олганман! Болта агрономнинг таътилга келган талаба ўғли чой опкираётиб отасининг гапини эшитиб қолди. Отасига ер остидан норози боқди. Сўнг меҳмонга жилмайиб деди: — Узр. Отам ўттиз йил олдинги гапни айтаётибди. Ҳозир бундай эмас. Ўғли нима демоқчи бўлганини агроном ўзича тушунди. Гап оҳангини бироз ўзгартириб, «хато»сини тузатган бўлди: — Ҳа, аёлларимиз ҳозир жуда қиммат туради. Ўзлариям унча-мунча пулни назарларига илишмайди-да!

Muallif: Gulchehra Jamilova