Шахсий фикрим қани (ҳажвия) [Stanislav Stratiev]

Шахсий фикрим қани (ҳажвия) [Stanislav Stratiev]

Эрталаб Петров бир қултум қаҳвасини ичди-ю, хотинининг пешонасидан ўпиб, ишга отланмоқчи бўлиб, остонага етганда ҳаяллаб, чўнтакларини ковлаштира бошлади. — Нимангни излаяпсан? — деди хотини. — Фикрим... менинг фикрим... топилмаяпти, — деди Петров кийимларини пайпаслаб, киссаларини ковлашда давом этаркан. — Қаёққа тиқдим экан-а! — Анови чўнтагингдаги шалвираб турган нима? — Дастрўмолчам, — минғирлади Петров. — Фикрим қаёққа даф бўлдийкин-а? У барча чўнтакларини ағдариб кўрди, портфелини титкилади, кийимларини қоқиштириб кўрди — тополмади. — Йўқ, — деди у хотинига. — Сен билмайсанми, қаёққа ғойиб бўлганикин? — Яхшиси, ҳовлиқмасдан, астойдил излаб кўр. Петров яна чўнтакларини бирин-кетин ковлашга тушди. Афсуски, ҳеч қаерда унинг шахсий фикри йўқ эди. — Шошмай тур-чи, — дея хотини пешонасини тириштирди. — Охирги марта сен уни ўтган йили, январ ойида эслагандек бўлувдинг, шекилли. Корхонангда йиллик режа тасдиқланадиган куни-чи? — Йўқ, хотин, адашяпсан. Мен ҳали ақлдан озганим йўқки, йиллик режа муҳокамасига шахсий фикрим билан борсам!.. — Ҳмм... Ҳа, айтмоқчи! Кейин вазирликка чақиришувди-ку? Эҳтимол, фикрингни ўшанда обкетган бўлма тағин? — Нималар деяпсан, хотин? Вазирликка ким ҳам ўз фикри билан боради, а? Шундай нуфузли жойда, одатда, ўзгаларнинг фикрига қўшиласан, бас! Йўқ, у гал фикримни обкетмаганман. — Унда қаёққа гумдон бўлади? Аслида бормиди ўзи? — Бор эди, бор эди, мана, энди йўқ. — Ёпирай! Савил қолгур фикринг қайси кавакка кириб кетдийкин, а? Хотини чуқур ўйга толди. Эри сўнгги пайтларда қаерларга борувди, ўзи билан ўз фикрини қачон обкетувди? — О, топдим! — деб қийқириб юборди хотини. — Эсингдами, Бош директорингга тишини қайраб юрган Симеонов деган шартаки ходимларинг бор эди-ку, ўшани ишдан бўшатадиган кун эсингдами? Фикрингни ўша кунги мажлисга обкетгансан. Ёдингга тушдими? — Ёдимда, — деди Петров бамайлихотир. — Лекин ўшанда биздан мажлис қарорини қўллаб-қувватлашгина сўралган, холос. Шахсий фикр ҳеч кимни қизиқтирмаган. Хотини жавонини очиб кўрди. — Балки сен уни муҳим ҳужжатларинг сақланадиган ғаладонга солиб қўйгандирсан? — Қўйгандим. Сўнг бир марта олиш учун очиб... олдимми ё яна солиб қўйдимми, эсимда йўқ. — Менга қара, шу тобда шахсий фикринг нега керак бўп қолди? Нега ёпишиб олдинг? Ахир, ишга кетяпсан-ку? Сўраб қолсалар, «уйда қопти», деб айтарсан-да. — Xўп, айтарман. Мабодо, уни мутлақо йўқотиб қўйган бўлсам-чи? — Қиёмат қўпмас! Унингсиз ҳам бинойидек яшаб келяпсан-ку! — Тўғрику-я... Ҳар ҳолда, доим унингсиз яшаш ҳам яхшимас. Бирор нозик жойда керак бўп қолса, нима деган одам бўламан? — Керак бўлмайди-ёв... — Йўқ, ҳар ҳолда, ҳар ҳолда... Бирор жойда бордир у? Ҳеч бўлмаса, бир қур қараб кўрайлик-чи!.. Хотини шиддат билан кийим-кечак, кўрпа-тўшакларни ағдаришга тушиб кетди... — Мана у! — деди хотини терларини арта-арта. — Сен уни эски палтонгнинг чўнтагида қолдирибсан. Бу палтони, биласанми, икки йил олдин чиқитга чиқариб ташловдинг. — Тўппа-тўғри, шахсий фикрим! — қувониб кетди Петров. — Икки йил олдин опчиққан эканман-у, яна ўша жойида паққос унутиб қолдирибман-а? — Мен палтони ювишга топширворгандим-ов. Бу ёққа ол-чи, кирмошинда фикринг ивиб, титилиб кетмадимикин? — Шундай деб хотини айлантириб-айлантириб, силкиб-силкиб, пуфлаб-пуфлаб эрига фикрини қайтариб берди. — Йўқ, жин ҳам урмабди. Аксинча, худди янгидек. — Албатта-да, мен ундан деярли фойдаланмадим, ахир. — Тўғри қиласан. Менам палтонгни болахонага чиқариб ташламоқчийдим. Барибир киймайсан-ку! — Менда янгиси бор-ку. Почапўстин. — Энди фикрингни бошқа, кўринарли жойга қўй. Қутичагами, ҳужжатларингнинг орасигами? Яхшиси, энг ишончлиси — омонат дафтарчангнинг қатига жойлаб қўя қолганинг дуруст. — Шундай қиламан! Петров шахсий фикрини дафтарча қатига жойлади-ю, хотинининг пешонасидан ўпиб, мамнун ҳолда эшикдан чиқди.

Muallif: Stanislav Stratiev