Qiziqlar va velosiped (hajviya) [Said Anvar]

Qiziqlar va velosiped (hajviya) [Said Anvar]

Sarlavha didingizga uncha oʻtirishmadi-a? Ammo menga bu ikki soʻz negadir egizakday koʻrinadi. Bu, hoynahoy, velosipedini oʻgʻirlatmagan qiziqchi boʻlmaganini surishtirib bilganim va bul haqda qiziqchi boʻlish uchun velosiped oʻgʻirlatish kerak yo velosiped oʻgʻirlatgan odam qiziqchi boʻladi, deya olamshumul xulosa chiqarganim sabab boʻlsa kerak. Oxunjon qiziq yangi velosiped olibdi. Buni koʻrib ogʻaynilari, «Yuvaylik, yuvaylik!» deyishib, qiziqni oshxonaga sudrashibdi. Xoʻp, «yuvib» qaytib chiqishsa, qiziqning yap-yangi velosipedi oʻrnida gʻildiraklari qiyshayib ketgan, egari, qanotlari yoʻq bir balo narsa turganmish­da! Hatto uni minib ham boʻlmasmish. Oxunjon qiziq uni yetaklab yoʻlga tushibdi. Dam oʻtmay: — Yuvaylik, yuvaylik! — degan xitoblar eshitibdi. Qiziq qoʻli koʻksida, boshini tasdiq ishorasi qilib qimirlatgancha javob qilibdi: — Yuvdik, yuvdik. Savobtalablar boʻlsa, yuraversin, koʻmgani ketyapman, koʻmgani! * * * Tesha qiziqning ham velosipedini oʻgʻrilar urib ketibdi-da! Melisaxonaga qatnashni boshlabdi, velosipedimni topib beringlar deb. Vey, sizlarga yolgʻon, menga rost, rosa ellik marta melisaxonaga boribdi, natija yoʻq. Bir kuni odamlar qarashsa, Tesha qiziq yoʻl boʻyidagi qabristonda oʻtirganmish. — Ha, Teshavoy aka, qabristonda nima qilib oʻtiribsiz? — soʻrashibdi yoʻlovchilar. — Oʻgʻrini ushlashlarini koʻrmoqchiman, — javob beribdi qiziq. — Ie, oʻgʻrini qabristonda ushlashadimi? — odamlar hayron boʻlishibdi. — Bu melisalaring, oʻgʻri oʻlib shu yerga kelganda ushlashmasa, boshqa paytda ushlasholmaydi! — dermish qiziq.

Muallif: Said Anvar