Qishloq ko'chasidan qushdek uchib borayotgan "Neksiya" darvoza yonidagi supada o'tirgan Afandining ro'parasiga borib to'xtadi. Mashinadan olifta kiyingan bir yigit tushdi-da, Afandiga salom berib, uni bag'riga bosdi.
— Dada, - dedi yigit uni tanimay turgan Afandiga, - nima, meni tanimayapsizmi?
— Yo'q, taniyolmay turibman, - dedi Afandi yigitga boshdan-oyoq tikilib.
— Axir men, siz bundan 10 yil oldin shaharga nos olib kelish uchun yuborgan o'g'lingizman! O'shanda shaharda qolib ketib, ishga kirdim. Uyli-joyli bo'ldim, mashina sotib oldim, boyib ketdim! Durust qilibmanmi, dada? – debdi yigit quvonib.
Afandi hecham xursand bo'lmay:
— Xo'sh, nos qani? – dermish.