| Sever.UZ

Salom. Biz yozayotgan maqola siz ko'rayotgan qismlardan biroz oldinlab ketishi mumkin. Lekin biz filmni tomosha qilib uni sizlarga yozib bormoqdamiz. Hullas voqealar rivoji yanada avj olmoqda:

Ishani Chemadonini olib qarasa uning ichidan boshqa kiyimlar chiqadi. Bu ishna Parul qilganini bilgach biroz jaxli chiqadi. So'ng Ranvirning chemadonini ochib undan Ranvirning bir kiyimini oladi.
Kiyimni bir tomoni yengini kiyib oladi. Oynaga qaraydi. Oynaga qaragancha bir o'ng bir chap yelkasini oynaga ko'rsatib Ranvir va o'zining suxbatini o'xshatadi.
Keyin eshik taqillaydi. Ishani Ranvir keldi deb o'ylab chemadonlarni yopadi eshikni ochib qarasa, hizmatkor unga bir sumkachani Ranvir berib yuborganini aytadi.
Ishani ustiga yopinchiq tashlab, ko'chaga chiqadi. U Ranvirni qidirib yuradi. Hizmatkordan so'rasa u ko'rmaganligini aytadi.
Ranvir mashinasi oldida bir tanishi bilan suxbatlashib turadi, so'ng xonaga yo'l oladi. Qor kuchli yog'ayotgani sabab mashina oldiga yetib kelgan Ishanini ko'rmay qoladi. Ishani ham uni ko'rmasdan o'tib ketadi. Ranvir yo'lda hizmatkorga duch keladi. Ishani uni qidirib yurganini aytadi.
Ranvir yana ortiga qaytadi. Bir-birini ancha qidirishadi. Bu payt katta tezlik bilan Chirag mashinada kelayotgan edi. Ranvir va Ishani yana bir bor bir-birini ko'rmay o'tib ketadi. Ranvir katta yo'lga chiqadi. Chirag esa katta tezlik bilan kelib Ranvirni urib yuboradi.
"Avariya sodir bo'ldi, mashina katta tezlik bir odamni urib yubordi" odamlar shu gaplarni gapirishib, avariya joyiga boradi. Ishani ham u yerga boradi. Odamlar mashina katta tezlikda kelib odam urvorganini, qor kuchliligi sabab mashina nomerini ko'rolmaganlarini aytadi. U yerda yotgan telefonni olib qarasa Ranvirning telefoni bo'ladi.
Ishani:
- Yo'q, Bu mumkinmas! Bu bo'lishi mumkin emas!
Odamlar bu gapni eshitib uning yoniga kelishadi. Undan nima bo'lganini so'raydi.
Ishani:
- Bu mening erim edi. Qaysi kasalxonaga olib ketganini bilasizlarmi?
Bir yigit:
- Xa, bu burilishdagi Nirmali Devi kasalxonasiga olib ketishdi.
Ishani yugurgancha kasalxonaga boradi. U kasalxonadagi hamshiralardan bemor kelganini so'raydi. Hamshiralar Ranvirning og'ir axvoldaligini uni operatsiya qilishini, o'zini qo'lga olishini aytishadi.
Ishani tushkun holatda stulga o'tiradi. U yig'layotsa uning yelkasidan kimdir ushlaydi. Ishani unga qarasa, u Ranvir edi. U hayratlanib:
- Ranvir siz... hammasi joyidami?.. Men o'ylovdimki.
U yig'lagancha Ranvirni qattiq quchoqlab oladi.
Birozdan so'ng Ranvir:
- Sanni. Tinchlan, Ishani. Hammasi yaxshi.
Ishani:
- Men o'ylovdimki...
Ranvir:
- Men bilaman.. Sen meni avariyaga uchragan deb o'ylagansan. Lekin bu men emasdim.
Shu payt ularning oldidan hamshira o'tib qoladi:
- Xonim sizning eringizni operatsiyaga olib ketishyapti.
Ishanining jaxli chiqib Ranvirni urusha ketadi:
- Seni esing joyingdami?
Ranvir:
- Sanni?
Ishani:
- Siz aqldan ozganmisiz. U yerda nima qilayotgandingiz ayting.
Ranvir:
Sanni.
Ishani:
- Siz mashinangizga meni narsalarimni olgani bordingiz. U yerda qanday paydo bo'lib qoldingiz?
Ranvir:
- Sanni, bizga hamma qarayapti.
Ishani:
- Qarasa qarayverishsin. Ular bilishsin sizni...
Ranvir:
- Sanni tinchlan va meni eshit. U yerga men seni izlab borgandim. Men u yerda bir tanishim bilan gaplashgandim. So'ng mexmonxonaga qaytsam, mehmonxona hodimi sen meni izlab chiqib ketganingni aytdi.
Shundan so'ng Ranvir bo'lgan voqeani aytib beradi. "Meni mashina urib yuboray deganda men chetga chiqishga ulgurdim, meni chaqirgan odam avariyaga uchradi. U qattiq jaroxatlangandi. Senga xabar beray desam telefonim tushib qolgandi. Uni kasalxonaga tezda olib keldim."
Ishani Ranvirga telefonini beradi.
Ranvir:
- Tinchlan, hammasi yaxshi. Men tirikman.
Ishani:
- Hozir siz tiriksiz, lekin men sizni o'ldiraman. Agar meni yana qo'rqitadigan bo'lsangiz, men sizni aniq o'ldiraman.
Ranvir:
- Yolg'onchi! Sen faqat qattiq yig'lab, endi menga jaxl qilayapsanmi?
Hamshira bazi malumotlarni so'raydi. Ranvir doktor oldiga borishini va tez qaytishini aytib ketadi. Bu payt ustun orqasida Chirag ularni kuzatib turgandi.
Ishani Doktor bilan suxbatlashib qoladi. Doktor Ishanini tanishini aytadi. Uning otasini davolaganini, uning kasalxonaga kim olib kelganini aytadi. Ishani kimligini so'raydi. Doktor uni ikki yil avval ko'rganini, hozir ham ko'rsa tanishini aytadi. So'ng doktor Ranvirni ko'rsatadi. Ishani unga qaragancha hayratga tushadi. Ranvir esa doktor bilan hisob-kitob qilayotgan edi.
Ishani Ranvirga qarab turgan payti uning ro'parasidan Chirag chiqib keladi.

Chirag Ishanini tashqariga olib chiqib:
- Ishani, senga aytgandimu, otangni Ranvir o'ldirgan deb. Endi ishondingmi? Doktor senga aytdiku, otang o'lganda Ranvir uning yonida edi deb. U senga aytishi kerak edi, lekin buni senga aytmadi. U aybdor edi. Senga yaqinlashish uchun otangni sendan tortib oldi. U seni aldayapti. U sendan buni yashiryapti. U otangni qotili, otangni u o'ldirgan.
Chirag unga Ranvirni qoralab tashlaydi. Ranvir esa Ishanini qidirib tashqariga chiqadi. Chirag uni ko'rib u yerdan ketadi. Ranvir Ishanining oldiga keladi. Ishani unga termulgancha jim turardi. Ular xonaga kirishadi. Ranvir nima bo'lganini bilmas edi. Chirag esa Ishanini Ranvirga bo'lgan ishonchini so'ndirib bo'lgandi.
Ranvir Ishanining jim turishidan hayron bo'ladi. Shu payt Ishani:
- Eslaysizmi, otamni o'limi haqida so'zlab berganimni eslaysizmi?
Ranvir:
- Xa, aytganding.
Ishani:
- Men sizga uni tok zarbidan o'lganini aytgandim.
Ranvir:
- Sen avariyadan hali ham o'zingga kelmabsan shekilli, qani, dam ol, yaxshi bo'lasan.
U Ishanini joyiga yotqizib, o'zi divanga yotadi va o'ylaydi:
- Bu yerga kelib noto'g'ri qildik. Ertaga Ishanini uyga olib ketaman.
Ishani ham o'ylanib yotardi:
- Chirag bu safar to'g'ri gapirdimi? Ranvir otamning oldida bo'lgan bo'lsa, nega menga bu haqida indamadi. Ranvir otam bilan bo'lganini Chirag bilan birga doktor ham tasdiqlayapti. Kim to'g'riligini men bilmayman. Men haqiqatni bilishim kerak.
Ishani va Ranvir sayohatdan uyiga qaytib kelishadi. Ularni oila azolari hammasi kutib oladi. Disha esa bir chetda yana hayolida: "Qanday ketgan bo'lishsa shunday qaytishdi. Bu Chirag vaysashni biladi holos".
Hamma Ishanini Karvochat bayramiga tayyorlanganini so'rashadi. Ishani Ranvirga yuzlangancha:
- Men sizdan birinchi marta so'rayapman. O'ylaymanki, menga uni berolasiz.
Ranvir:
- Ha, albatta. Gapir.
Ishani:
- Mening birinchi Korvochat bayramimda sizga birinchi topshirig'im, otamning ofisida nima qilgandingiz. Oxirgi kunlarda u qayerda ishlagan va so'ng...
Ranvir bu gapdan hayratga tushadi.
Ishani:
- Nima bo'ldi? Nimaga o'ylanib qoldingiz? Men hech qachon so'rab bo'lmaydigan narsani so'radimmi?
Ranvir:
- Yo'q, yo'q, hechnima bo'lgani yo'q. Ishani, bu topshirig'ing...
Ranvir g'alati holatga tushib qoladi. Ishani "Nimaga Ranvir ko'p o'ylanyapti? U nimanidir yashiryotgan bo'lishi mumkin?
- Otam va mening hotiralarim bu topshiriqqa aloqador.
Hamma bu gaplardan hayratga tushadi. Ranvir esa tushkun kayfiyatga tushib qoladi.
Ishani:
- Tushunarli. Siz bu topshiriqni bajarmasangiz, men sizni majburlamayman. Men shunchaki otam ishlagan joyda yangi ish boshlamoqchi edim. Sizdan ushbu topshiriqni so'raganim uchun kechiring.
Ishani shunday deb xonasiga kirib ketadi. Hamma zaldan tarqaydi.
Ishani xonada o'ylanib tursa, yoniga Falguni kiradi. U sayohat qanday o'tganini so'raydi. Ishani hammasi yaxshiligini aytadi. Falgunining gaplaridan ko'ziga yosh oladi. Falguni nega yig'layotganini so'rasa, Ishani shunchaki otasini eslaganini aytadi.
- Men uni oxirgi marta ko'rgan kunimni eslayman. Oyi, biz hozirgacha bilmaymiz, o'sha kecha nima bo'lganini. U qanday...
Falguni:
- Sen bilmaysan Ishani. Uni yurak hurujidan o'lganini doktor aytgan.
Ishani:
- Bilaman. Lekin buni yuragim qabul qila olmayapti. O'sha kecha haqiqatdan biz hech narsa bilmaydigan voqea bo'lgan. Oyi, mening yuragim bunga javob olishni istayapti. Siz ham bilishni xoxlaysizmi?
Falfuni Ishaniga sen Ranvirni baxtli qilsang otang ham shunda xursand bo'ladi. Ertaga Korvachot bayrami. Sen Ranvirga uzoq umr tilashing kerak.
Ishani:
- Men shunday qilaman oyi. Lekin mening javobim, agar siz bilsangiz, otamning yurak hurujidan o'lmagan bo'lsachi, bunga biror odam sababchi bo'lsa... Siz nima qilgan bo'lardingiz?
Falguni:
- Nimaga bu haqida so'rayapsan?
Ishani:
- Shunchaki. Tinchlanish uchun.
Falguni xonadan chiqib ketadi.
Ishani xonada o'ylangancha: " Oyi men qachon otamni o'limini haqiqiy sababini bilsamgina keyin tinchalanaman. Meni aqlim Ranvirni ayblasa, yuragim esa Ranvir hech qachon bunday qilolmasligini aytyapti. Lekin nima bo'lishidan qat'iy nazar, men buni bilishga majburman!"