Halima Xudoyberdiyeva
Otani mahzun g'am, xastalik yutdi,
Farzand yuksak-yuksak avj uchar fasli.
Uchmay, tashvishlarga ko'milib o'tdi,
Bu otaga yuksak sadoqat asli.
Mayli, ishq haqida chekmasa ham oh,
Balki bu ham so'zsiz ishq toqatidir.
Ammo o'zin unga sinarmi panoh,
Bu erning ayolga sadoqatidir.
Yuragi haqida ochib yurmang fol,
Buni tekshirmasdan, his etgan ma'qul.
Silab, ko'ylagiga urdimi dazmol,
Ayolning erkakka sadoqati shul.
Boshga ko'taringiz, tortmasdan hadik,
Chidab tanbehlari ko'pu oziga.
Kelin boqolmasmi ko'zlariga tik,
Sadoqati shuldir qaynonasiga.
Shunday, sadoqatga o'lchov bormi, bas,
Insonni ham inson qilgan shu his, kuch.
Inon, baxt qushining qanoti sinmas,
Bu xil belgilarga kelib tursak duch.
Men behisob dunyosini,
Boshga uray sen bo'lmasang.
Egnimning shoh libosini,
Toshga uray sen bo'lmasang.
Sen ko'zim ustida yursang,
Maysa bo'lsin kiprigim.
Men o'zimni qaysi toqat,
Bardoshga uray sen bo'lmasang.
Keng jahona sig'mayurman,
Jahon menga tangu tor,
Men o'zimni qay Namangon,
O'shga uray sen bo'lmasang.
Gul qo'shini, dil qo'shini,
Bu olamda qo'shin ko'p.
Men o'zimni qay begona,
Qo'shga uray sen bo'lmasang.
Qaro yerga ketar bo'lsang,
Ayt, men oldinroq ketay.
Bu yurgisiz dunyosida,
Qandoq yuray sen bo'lmasang. Shoir yashay bilmas tilini tishlab,
Ko'rib, ko'rmaslikka solib o'zini.
Nomard ketar ekan vaqtini xushlab,
Mushfiq tasalli deb bilsa to'zimni,
Shoir yashay bilmas.
Tinch qaray bilmas u tog'u tosh qolib,
Insonning yuragi qular chog'larga,
Osmonning o'rniga insonni olib,
Ko'nglin to'ldirsalar qaldiroqlarga,
Shoir yashay bilmas.
Yasholmaydir yermas, dil qolsa muzlab,
Ko'rib payhon bo'lgan ishq iqbolini.
Bolariga gulmas, inson bo'lsa daf,
So'rib tugatsalar shira bolini,
Shoir yashay bilmas.
Yashay bilmas qay bir fahmi ko'ru kar,
Taroqni sochgamas fikrga ursa,
Chetlab sho'x, qiyqiriq nafasli qushlar,
To'ti savlat to'kib bog'larda yursa,
Shoir yashay bilmas.
U yashay bilmaydir o'tmas, qay bir on,
Oq-oydin tuyg'ular ketsa o'rilib.
Shilliqurt misoli sip-silliq yolg'on,
Haqiqat yonida tursa kerilib,
Shoir yashay bilmas!
Tug'yon ko'tarar ul bo'lib bag'ri qon,
Mayli, usiz ham mo'l beg'amlar, go'llar,
Ishqilib, uzunroq umr ko'r, isyon,
Tug'yon tugagan kun shoir ham o'lar. Neniki sharob deb o'ylab yugurdim,
Sarob bo'lib chiqib, qoqildim yo'lda.
Qayerdaki ko'm-ko'k jannatni ko'rdim,
Uchib yetgach hayron, tentidim cho'lda.
Neni oy deb o'ylab, ko'zimni tikib,
Zarrin shu'lasiga yuz tutdimki zor,
Oy deb o'ylaganim yoy bo'lib chiqib,
U otgan o'qlardan ko'ksim yarador.
Neniki mangu deb ushlagan paytim,
Baliqday sirg'alib chiqdi qo'limdan.
Ortiq oldi, ammo bermadi qaytim,
Savdogarlar chiqib ba'zan yo'limdan.
Qay bog' qorovulin g'aflatki oldi,
Bog'ni talon etar o'g'riyu kazzob.
Bu kun darmon ketib tizlarim toldi,
Sizki yonimdasiz, yonimda azob.
Kim men qushcha misol talpingan damim,
Qarg'aday xo'mrayib tashladi nazar.
Bu kun ularda bor o'chim, alamim,
Bu kun men ulardan qilarman hazar.
Ishqingizdan qoldi yuragimda dog',
Angladim ishqingiz o'tsiz ekanin.
Porlab ko'ringan gul bo'ldi-yu yantoq,
Ko'nglimni qon qildi uning tikani.
Agar ishqingizda bo'lsa edi o't,
Bu qora quyunlar qilmas edi kor
Va mening qalbim ham qolarmidi but,
Ming bitta baloga bo'lmay giriftor.
Bu chigal xatolar to'ydirdi juda,
Tilagim oq, sizga duch kelsin baxt, shon.
Ammo menga ayting bir og'iz vido
Va uzilsin bizni bog'lagan arqon.
Siz bilan minnatdor xayrlashaman... Sizga ishqim, Sizga qarg'ishim,
O'zga izlab mendan topmas iz,
Bu dunyoda mening bor ishim,
Sizga tushdi, bir Sizga yolg'iz.
Adashdim-da yolg'onga yo'ydim,
Ishqingizni, qo'l silkdim, "bekor!"
Shoshib g'urur gultojin kiydim,
Endi boshdan olib qo'ymoq or.
Endi dunyo ishin qarangki,
Ishq ortidan qul bo'larmish shoh.
"Unutdim", deb sarg'ayar rangim,
"Sevmayman" deb jim chekaman oh.
Siz deganda men sinmas torman,
Kuta-kuta ko'zim yo'l o'yib,
Umrim bo'yi qarg'ab o'tarman,
Umrim bo'yi jonimdan suyib.
Garchand hijron talxdan-talx maydir,
Men ichardim, bo'lganda ham qon.
Qarg'ishlarim Sizni urgaydir,
Sog'inchlarim saqlaydir omon. Tan olaman, dil, qo'limdan ko'p narsa ketdi,
Men ishongan tog'lar ham ketdilar nurab.
Qish qorlari ko'p izlarni ko'mdi, berkitdi,
Ko'zlarimdan ketmay qoldi yolg'iz shu surat.
Mana bu - Siz, papirosni asabiy ezib,
Turib qolgan, ko'zlarida to'zg'igan to'zim.
Bunisi sho'rtak bir ta'mni labida sezib -
Ma'yus, Sizdan ketayotgan menman, men o'zim. To'satdan ko'zimga tushdi cho'p,
Yo'qotdim xushbo'y gul isini.
Sevgilim, o'rtanma, yonma ko'p,
Qaytadan topmasman men seni.
To'satdan ko'zimdan ayrildim,
Ko'zsiz ham yashar-ku odamzot.
Agar-chi yo'llarda tayrildim,
Avvalgi shiddatda surmam ot.
Atrofda sukunat, bir sovuq,
Jimlik... yo'q, to'polon, to'polon.
Sen kelma, bo'lmagin chirmovuq,
Usiz ham bu dardlar olarjon.
Endi men
Dilimga "tosh bo'l",- deb aytaman.
Senga ham tilayman to'zimni.
Axir kim ko'rgan ko'r qaytadan
Topganin yo'qotgan ko'zini.
To'satdan ko'zimga tushdi cho'p. -Tugating, bas, - dedim, - siz qildingiz bas,
Ortiq ishq haqida ochmadingiz gap.
Ishoning, u so'zlar meniki emas,
Men, axir, yuribman ishqimni chorlab.
"Ketgan to'lqin albat ortga qaytadi",
O'zimga berurman taskinu to'zim.
"O'zi kelib tag'in ishqin aytadi",
O'zi kelib, ammo, kelmaydi o'zi...
Ishq meni topganda bo'lolmasman el,
So'ng o'zim topmasman, ko'z yoshlarim sel... O'n ikki oy birday ishlaydi,
Faqat ishlab ko'ngil xushlaydi,
Imoratning loyin mushtlaydi,
Bolalarin tishda tishlaydi,
Go'daklari toqmas, qo'shlaydi.
Turkistonning onalarini...
O'g'li Bobur Hind sori bosdi,
Qaytarmoqqa etmadi dasti,
Nodirasin jaholat osdi,
Jaholatga bor erur qasdi.
Yuragini armon nishlaydi,
Turkistonning onalarini...
Mashrab Balxda, dorda salanglar,
Usmon qah-qah urib, alanglar,
Hamzasini tilkalar sanglar,
Tushlari ham ahvolin tanglar,
Tushlari ham toshlab, g'ishtlaydi.
Turkistonning onalarini...
Amir Temur yodi o'stirar,
Kenagasning dodi o'stirar.
Sirtmoq, kunda, jodi o'stirar,
Yassaviyning oti o'stirar.
Xudo suyar, ruhlar ushlaydi,
Turkistonning onalarini...
Afg'on mulki bo'ldi minglab yer,
Harbiy ketgan yuzlab yigit-er,
Bir bolaning dog'i qilar sher,
Qodir Olloh, o'zing toqat ber,
Yuragida arslon qishlaydi.
Turkistonning onalarini...
Olgani shu elidan duo,
Tilovati, selidan duo,
Har qo'llovchi yelidan duo,
Qo'lidan ish, tilidan duo,
Boshidan oq ro'mol tushmaydi.
Turkistonning onalarini! Aytolmayman shirin so'z avrab,
Kechirolmam pastlik, gunohni.
Toza qalbi barcha o'qqa daf
Men uchinchi qiziman shohning.
Opalarim o'xshash nusxa gul,
Maqtay olar silliq, shirali,
Men to'g'ri so'z yuragimga qul,
Bir yurakka chapdast, qirrali.
Opalarim zarga ko'madi,
Shirin aldoq, siylovi baland.
Meni erim olib jo'nadi,
Yurak, shul bir bisotim bilan.
Keksa otam uchun talashib,
Ardoqlashga topib ming so'z, rang,
Avval mushuk yanglig' yalashib,
So'ng soldilar ko'kragiga chang.
Mol-dunyosin bo'lguncha olib,
Tantiq jonni unga tikdilar.
Olgach, yurtdan oldiga solib,
Shir yalang'och haydab chiqdilar.
Haq eshitdi, balki, ohimni,
Qaytardi-yu uni qo'limga,
Qutqarar chog' qiblagohimni
Men o'zimni berdim o'limga.
Xalqim, seni o'rtamasin dard,
Boshginangga kelmasin-ku tun.
Ammo bilib qo'ymoqliging shart,
Men uchinchi qizman Sen uchun.
Sen Lir emas, Kordeliya - men,
Faqat abad Sen yemagin pand.
Haqning o'zi seni asrasin,
Opalarim yanglig' qizlardan. Tavsiya qilamiz
Tush.UZ - Tushlar tabiri