Ресторанда танишганлар (ҳажвия) [Anvar Obidjon]

Ресторанда танишганлар (ҳажвия) [Anvar Obidjon]

– Дунёнинг ишлари ғалати-да, ука. Тасодифан битта столда ўтириб қолиб, мана, тузуккина танишволдик. – Ўзи қаерликсиз, ака? – Эшонгузарда тураман. – Ие! Балки поччамни танирсиз? – Опанг эшонгузарга тушганми? – Йўқ, синглим. Оти Холиниса. – Холиниса дедингми? Тўхта, тўхта, ҳалиги ҳиндужамол келин сени синглинг бўлмасин тағин? Қошлари туташ. Ўртасида офатижон хол. Топдимми? – Ҳмм... – Юзлари лўппигина ... Бодомқовоқ... – Ҳа энди... – Калтабақай. Сочлари тақимини ўпиб туради. Кўзлари шаҳло. Топдимми? – Шу гапларни менга гапиришингизни қаранг... – Мўдалар уйида ишлайдими ахир? – Худди ўша! Биларкансиз-ку! – Нега билмайин? У ҳар куни ишга келаётиб ҳам, қайтаётиб ҳам дўконимнинг ёнидан оққушдек сузиб ўтади. Мана бундай, мана бундай қилиб... – Э, ўтиринг, ака. Ўтирсангиз-чи. Ҳаммага томоша бўляпсиз... Хуллас, поччамни учратиб қолсангиз, унга мендан салом айтиб қўйинг. Бўптими? – Ҳей, қизиқ йигит экансан-ку. Поччангни умримда кўрмаган бўлсам, қанақасига унга салом айтаман? 1978

Muallif: Anvar Obidjon