Sindura xonasida Chandra bilan o'tirardi. Sinduraning telefoni jiringladi.
- Alo! Eshitaman.
- Sindura xonim ish bajarildi...
Sinduraning yuziga tabassum yugurdi. Chandra unga manoli qarash qilgach, Sindura Amarni o'lganini aytdi.
Divya shamni qaytadan yoqdi va xudodan Amarni qutqarib qolishini tiladi. Hamma yig'ilib turgan joyga keldi va ular bilan suxbatlasha boshladi. Rajesh esa Sinduraning quvonchini ko'rib o'ylanib turardi.
Shu payt eshik qo'ng'irog'i chalindi. Divya eshikni ochaman deb endi o'rnidan turganda, Sindura eshikni o'zi ochishini aytdi. Eshikni ochdi. Tashqarida bir yigit teskari qarab turgan edi. Sindura hayron bo'lib unga qaradi. Yigit esa ortiga o'girilganida Sindura qotib qoldi.
Bu Amar edi. U Sinduraga tabassum qildi.
- Sindura xonim. Bu men Amar. Hey, Bu men Amar Sheddar Bxadxay. - dedi Amar.
- Sen... - Sindura Amarga qaragancha hayratkanib turardi.
- Siz menga ish hujjatlarni yuborgan ekansiz.
Sindura Amarni qo'lidan tortib tashqariga chiqdi.
Amar esa bo'lgan voqeani Sinduraga gapirib berdi: "Qotil o'q uzganida o'q Amar suv ichgan katta idishga tekkan edi".
Amar Sinduraga minnatdorchilik bildirardi. Sindura esa birov chiqib qolmasin deya eshik tomonga alanglardi.
Ichkarida Moxua opasining tashqarida uzoq qolib ketganiga hayron bo'ldi. Divya esa Sindurani yoniga chiqib kelishini aytdi. Divya tashqariga chiqib borarkan, Sindura Amarni ketkazishga urunardi. Divya esa Amarning ovozini eshitib qoldi va yugurib tashqariga chiqdi. Lekin Amar ketib bo'lgandi. Divya kim kelganini Sinduradan so'radi. Sindura esa bir odam manzilda adashganini va unga manzilni tushuntirib qo'yganini aytdi. Divya esa yana bir bor tashqariga qarab qo'ydi.
O'ylanib o'tirgan Divya yoniga Rajesh keldi. Bir hujjatni ko'rsatdi. Divya esa negadir xursand bo'lmadi. Rajesh esa nega bundayligini so'radi va Divyaga nasihat qildi. Divya esa Rajeshga rahmat aytdi.
Kichik Txakur xonim esa Divyadan Sagarni qachon kelishini so'radi. Ular biroz suxbatlashishdi.
Sindura esa bezori odamlarini yig'ib, Amar nega o'lmagani haqida suxbatlashishdi. Ranga Sinduradan yana bir imkon berishini so'radi. Sindura esa Rangaga so'nggi imkon berishini aytdi. Sindura yonidagi kishidan to'pponchasini berishini so'radi. Ranga esa xavotirga tusha boshladi. Sinduraning to'pponcha ushlab turishidan qo'rqib ketgandi.
Sindura Rangaga to'pponchani olishini aytdi. Ranga esa qaltiragancha to'pponchani qo'liga oldi. Sindura va Ranga bir-biriga to'poncha o'qtaldi. Ranga dag-dag' qaltirardi.
Sindura sanashga tushdi
- Bir... ikki... uch!
Ranga to'pponchasini o'zining boshiga to'g'rilab oldi. Sindura esa unga g'azab bilan qarab turardi. Ranga to'pponchadan o'q uzgandi, otilmadi. Chunki to'pponchada o'q yo'q edi. Ranga ko'zlarini katta ochganicha Sinduraga qaradi. Sindura esa Rangaga o'q uzdi. O'q ovozidan atrofidagilar qo'rqib ketishdi. Ranga yerga yiqildi. Chandra esa opasidan nega bunday qilganini so'radi. Sindura esa qolgan bezorilarga Amarni o'ldirishni buyurdi.
Amar juda ham xursand edi. U bugun o'ziga bayram deb, maza qilib ovqatlanardi. Yonidagi kishilar esa Sindura yollagan qotillar edi. Bir qog'ozdan zaharni idishga solib ovqatga aralashtirib Amarga berdi. Amar esa ovqatni maza qilib yedi. Qotillar esa bir-biriga qaragancha kulib qo'yishdi. Amar ovqatlanib bo'lgach, uyqusi kelganini aytdi va xonasiga qaynoq sut olib kirishlarini aytib, kirib ketdi.
Divyaga Samrat qo'ng'iroq qildi. Birga ovqatlanishlarini aytdi. Kamna esa Chandraning gaplarini eslab, Samrat uni aldab yuribdi degan fikrda edi. Samrat tuvakdagi gullarni oldi va eshikni ochib, ularni uzatdiyu, keyin hayratga tushdi. Chunki eshik oldida Kamna turgan edi.
Kamna Samrat bilan gaplashib olishi kerakligini aytdi. Divya bu payt Samratning xonasi tomon kelardi.
- Samrat, men yaqinda sening farzandingni onasi bo'laman! - dedi Kamna.
Samrat hayratga tushdi. Divya yetib kelib, eshikni ochdi. Xonada Samrat yo'q edi. Divya hayron bo'ldi.
Samrat Kamnani tashqariga olib chiqib ketgan edi. Samrat bu gapdan juda xursand ekanligini Kamnaga aytdi. Kamna esa uning xursandligini ko'rib sevinib ketdi. Bu gap Samratga yoqmaydi deb o'ylagandida chunki. Samrat yana bir bor xursandligini baqirib aytib, Kamnani bag'riga bosdi. Lekin Samrat negadir o'ylanib qolgandi.
Amar xonasiga kirdi. Uyqusirab yerda turgan fonarni tepib yubordi va uni qo'liga oldi. Undagi tangrining rasmini ko'rib uzr so'rab, cho'ntagiga solib oldi. So'ng xursand kayfiyatda uyquga ketdi. Sinduraning yollanma qotillari uning yoniga kirishdi va birozdan so'ng ular Amarni tashqariga olib chiqishdi. Amarni tobutga solib qo'yishdi.
Sindura ham shu yerda edi. Qotillar tezda Amarni ko'ma boshlashdi.
Sindura esa yerdan qo'liga tuproq olib, "Alvido Sagar" degancha tuproqni Amar ko'milgan joyga tashladi.
So'ng Sindura va yollanma qotillari u yerni tark etishdi.
Chandra va Sindura ichkariga kirishganda, Samrat ularni uzoq kutib turganini aytdi. Samrat Kamnaning xomiladorligini aytdi. Sindura esa jaxl bilan Divya bilan bo'ladigan to'yi to'xtatilmasligini aytdi. Sindura Samratga Kamnani aborti qildirishini aytdi.
Chandra nega bunday qilganligini Sinduradan so'raganda, Sindura biroz bo'lsada taqdirini o'zgartirishini aytdi.
Yer ostida tobutda Amar shirin tush ko'rib yotardi. Tushida Divya bilan quvlashmachoq o'ynashardi. So'ng birdan uyg'onib ketdi.
- Ey kim bor? Yordam beringlar.
Amar tobut ichidan baqira boshladi. Divya ham birdan Amarni ismini aytgancha uyg'onib ketdi. Amar birdan tangri rasmi tushirilgan fonarni cho'ntagiga solgani esiga tushib, uni cho'ntagidan olib yoqdi. So'ng yana baqira boshladi. Divyaning ko'ngli g'ash edi. U xudodan Amarga yordam berishini so'radi.
Amarning boshlig'i bo'lgan kishi mashinasida kelayotgan edi. Birdan mashinasi buzildi. Qarasa mashinasining suvi tugab qolibdi. U suv qidirib keta boshladi. Amar esa tobutni taqillatib, yordam so'rab baqirardi. Amarning boshli'gi ovoz chiqqan joyga yaqinlasha boshladi. Amarning ovozini eshitgan boshlig'i hayron bo'ldi.
So'ng qorong'uda ovoz qayerdan kelganini izlay boshladi. Amar esa tobora bo'g'ilib nafas olishi qiyinlashardi. Tobutni turtganida yerning ustki qismi qimirlar edi.
- Kim bor, Bu yerda kimdir bormi?
- Men bu yerdaman aka. Oching!
Amar esa qizarib ketgan edi. Nafasi bo'g'ilib boshlig'idan tezda ochishini so'rardi. Amarning boshlig'i kurak olib kelib, yerni kovlay boshladi. Amar esa bo'g'ila-bo'g'ila oxiri xushini yo'qotdi.
Amarning boshlig'i yerni kovlab tobutni eshigini ochdi va hayratga tushdi.
- Amar, Amar bu sen?!
Amarni boshlig'i xushsiz holatda tobutdan chiqarib oldi...
DAVOMI BOR...
Tush.UZ - Tushlar tabiri