Amar pastga tushganda xamma uyni bezatib kichkintoy sharafiga bayramona marosim utkazamiz deydi amar shokda qoladi xamma bola xaqda gapira boshlagach amar xech qanday bola yoq endi deb baqirib yuboradi keyin yeglab xamma gapni ularga aytadi ummani quchoqlab yeglayotganda aditi divyani olib tushadi divya amarni gaplarini eshitib yeglab xonasiga ketadi amar kelib u bn gaplashadi dorisini berib ketadi divya yana dorini ichmay qutiga soladi qornini silab senga zarar beradigan dorilar ichmayman seni albatta dunyoga keltiraman deydi keyin doxtir bn gaplashib bolani oldirmaganini eslaydi kechasi uygonib ibodathonaga boradi marosimni uzi utkazib qushiq aytadi uni gori kurib qoladi bolani oldirmadizmi nega bunday qildiz ahir xayotiz xavfda qoladiku divya undan bu xaqda xech kimga aytma deb iltimos qiladi mendan keyin bolam senga omonat deb qulini boshiga quyib suz ber deydi gori suz beradi goriga uyda sovuq muomila qila boshlashadi gori divyani doxtirga oboradi bola yaxshi lekin sizni axvoliz yaxshimas deydi dohtir uzida bolasini kurib divya quvonib yeglaydi gorixam shu payt amar keladi divyani analizlarini olgani ekranda bolani kurib unga beixtiyor qul uzatadi gori va divya tosiq ortida buganga ularni kurmaydi doxtir unga analiz natijalarini beradi amar yana ekranga qarab kuzi yoshlanib ketadi divya yana yeglaydi karna va aditi munosabatixam kungilsiz buladi aditi shkafni yigishtirayotib qogozlani tushirib yuboradi orasida karan bn tushgan rasmlaribuladi ularni terib olyotganda karna kurib qoladi ajrashgan busangam suratlarini saqlab quyibsanmi deydi shu payt bharat keladi aditi choy obkel deb u ketgach rasmni bharatga kursatadi.

DAVOMI BOR...