Halima Xudoyberdiyeva
Men Sizni aldashni ko'rmayman ravo,
Tushuning, shu o'zi men uchun basdir.
Sezaman, mendagi bu dard- bedavo,
Istaganim bilan bu ishq so'nmasdir.
Men Sizni aldashni ko'rmayman ravo,
Ehtiyoj sezmayman ortiq tirakka,
Men uchun qachondir kuylangan navo,
Endigi navolar sig'mas yurakka.
Sizday sodiq do'stni aldamayman, yo'q,
Ishoning, bu yo'llar tushmas bir izga.
Ko'ksimga qachondir tekkandi bir o'q,
Yarador qalb bilan bormayman Sizga. Allaqachon unutganman bari-barini,
"Allaqachon" aldayman men o'zimni-o'zim.
Ortda qolgan muhabbatning qo'shiqlarini,
Eslama, deb o'z-o'zimga tilayman to'zim.
Eslab qolsam, toqatlarim to'zigan bir payt,
Egilgan yoyga aylanar bo'y-bo'y qomatim.
Eslasam, bu yorug' dunyo bo'm-bo'sh bir xilqat,
Bir pul bo'lar e'tiqodim, baxtim, omadim.
Kulgularim kinoyasi zarra sezilmas,
"Allaqachon unutganman"... qah-qah uraman.
Hijronning talx sharobidan ortiq sarxush, mast,
Baxtlilardan baxtiyorroq yashnab yuraman.
Allaqachon unutganman, unutgan ma'qul... Alvido deng, alvidolar ayting so'nggi bor,
Ko'zingizni yumib, keyin mendan buring yuz.
Toqatim toq, bog'ingizdan uchayapman, yor,
Qarg'amangiz, bog'ingizga kelar bo'ldi kuz.
Men bilmayman, tushgan yo'lim xatomi, xayrli,
Rostin yozay tun zulmati o'rab kelgan choq.
Garchand tushmagan bo'lsam ham bir lahza ayru,
Bir lahza ham yashamadim siz bilan biroq.
Sabab bo'ldim bag'ringizga qo'ngan dog'larga,
Bekor bo'ldi menga ko'ngil qo'yganlaringiz.
Bog'ingizda meni ko'rib, o'zga bog'larga
Bitta-bitta uchib ketdi suyganlaringiz.
O'sha paytlar bu hol menga tuyulgandi shon,
Sarob ekan, tutar-tutmay izlab qoldim men.
Bu satrlar quyilarkan oshga urar qon,
Sizdan soviy-soviy bugun muzlab qoldim men!
Alvido, yor, to'kilmoqda toqat degan jom,
Ketmoq ishqi kuydirmoqda o't bo'lib mani.
Alvido, yor, ko'ksingizdan o'chiring tamom,
Bog'ingizga yanglish qo'nib uchgan qushchani. Bolajon, sen otam bo'lgin,
Qilgin menga otalik.
Kechirmoqqa Hotam bo'lgin,
O'tsa mendan xatolik.
Men-ku Senga onadirman,
Onamasman to'zimga.
Goh o'zimdan tonadirman.
Goh kelurman o'zimga.
Yig'lamadim men to'ygancha,
Ko'z yoshimni yutdim jim.
Bilmam unda kulgu qancha,
Kuyib boradir ko'ksim.
Sen kularding, kulardim teng,
Garchand, goh yosh ichardim.
Sen yig'lasang kulgum mening,
O'z-o'zidan o'chardi.
Shunday o'ngu tushlar bilan,
Quvonch-g'amim qatlandi.
Ketayin deb qushlar bilan
Necha qayta otlandim.
Ammo ketolmadim uchib,
Bog'laganding xuddi ip.
Rahmat bog'laganing uchun
Sen dunyoda tug'ilib.
Endi o'zing hal qil, tushun,
Kechar ekan hayotim.
Ko'nglimdagi uchqur qushim,
Qoqib qolsa qanotin.
Sho'x qush bo'lib, solib chah-chah,
Chamanlarga bo'ylansam.
Goho bevaqt urib qah-qah,
Goho bevaqt o'ylansam.
Bevaqt sarxush, ma'yus yurib,
Vaqt qo'shig'in aytarman.
Ketajakman chappar urib,
Chappar urib qaytarman.
Sen tushunarmikansan, o,
Men goh kamon, gohi o'q.
Qilganlarimda iltijo,
Berganlarimda buyruq.
Men ona bo'lay deb har dam,
Umrim o'tdi izlab yo'l.
Endi Senga bolalik ham,
Bolakayim, ko'p mushkul.
Sabru toqat bitsa tanda,
Toldirib goh qayg'u-shon.
Men go'dakka aylanganda,
Otalik qil, bolajon. Kim bilar bu hayotda qay taqdir a'lo bo'lg'ay,
Shoirga o'z yuragi bir umr balo bo'lg'ay,
Qayda dard eli bo'lsa shoir mubtalo bo'lg'ay,
Menam bilmam, dunyoga g'ammi, nurman, momojon,
Mubtalolik dardiga merosxo'rman, momojon.
Garchand zikr etganlari bulbul bo'lgan, gul bo'lgan,
Garchand har ash'orig'a minglab yurak qul bo'lgan,
Bedilni bilardingiz, dili yonib kul bo'lgan,
Nechuk sizam shu o'tga ko'p shoshdingiz, momojon,
Ko'ra-bila o't bilan o'ynashdingiz, momojon.
Hazrati Navoiy-ku nazm bobida shoh o'tdi,
Mangu takror o'lmag'ay endi bu yangroq, o'tdi.
Ammo ko'ngil uyida yoqmasdan chiroq o'tdi;
Ammo bu sohir ko'ngil dog' o'tdi-ku, momojon,
Yorab, shoh yigit umri toq o'tdi-ku, momojon.
Nodirai Davron-ku surardilar davronni,
She'r ila kuylatardi xalqi-yu, Umarxonni.
Nechun kun kelib u ham jallodga berdi jonni,
Hatto Mohlaroyimday oyim bebaxt, momojon,
Ayting, kimga baxt bergan bu she'riy taxt, momojon.
Yo'q-yo'q, garchand to abad dilga og'riq hamrohdir,
She'r o'zi eng buyuk baxt, bunga tarix guvohdir.
She'r nurin payqamagan qay qalb bor-ki, gumrohdir,
Baxt yo bir e'tiqodda mahkamlikmi, momojon,
Bir dardimand yurakka malhamlikmi, momojon.
Pushkin she'rda ozodlik ka'balarin tikladi,
So'ng on qadar xor-zorni suyadi, qo'ltiqladi.
Sobit turib beshafqat o'z o't ko'ksini tig'ladi,
Avval-oxir shoirni o'tda ko'rdim, momojon,
Azal shoir dardini katta ko'rdim, momojon.
Bu o't menga ham sachrab har xush damni yondirdi,
Na har xush dam, har bitta hujayramni yondirdi.
Haq, she'r qoldi, qolgan bor ortiq-kamni yondirdi,
Qo'llang, menam shu o'tni jonda tuyay, momojon,
Qo'llang, to ro'zi mahshar unda kuyay, momojon. Pastda ko'klam ochar edi barg,
Pastda kezinardi sur bulut.
Pastga sho'ng'ib bo'ldi juvonmarg,
Uchayotib o'q edi burgut.
Farzand edi yuksakliklarga,
Ne falokat tortdi uni past.
Madori yo'q qaddin tiklarga,
O'ralishar endi xoru xas.
Tiniq osmon kulga aylandi,
Osmon endi o'nglanmas bir tush.
Xoru xasga, qulga aylandi,
Moviy yurtda sulton bo'lgan qush.
Pastda daryo shovullar to'lib,
Burgut yotar bejon, ayanch hol.
Yashay olmas sulton qul bo'lib,
Unga aza tutgin, majnuntol. Kel, ey, quvlashgancha kelar so'nggi dam,
Universitet yillari qolmoqda ortda.
O'rniga qo'yaylik, dugonaginam,
So'nggi sho'xliklarni bu erkin yurtda.
Sokin dunyolarga jo'nab ketarkan,
Biz ham qolajakmiz quyilib unda.
Bugun sho'x, serg'avg'o bizning bu Vatan -
Pirpirab suzamiz asov to'lqinda.
Kel, ajralish chog'in qilaylik unut,
Shodumon kuylaylik qo'lga qo'l berib.
Garchand har g'animat o'tguvchi minut,
Bizning shoh umrni borar emirib.
Bulutsiz tonglardan bo'larmi kechib,
Unut bo'larmi hech yarqiragan kun?!
Biz istamay yoshlik libosin echib,
Balog'at libosin kiyamiz bugun.
Olcha niholiday qoldikmi o'sib,
Besh qayta olqishlab ko'klamni, kuzni.
Kursdosh Normuhammad so'zlar yo'l to'sib:
"Ko'zlaring qarodir o'lgur sen qizni".
Shoshtirib qo'ydi-ku qaro ko'zlilar,
Qay birin tanlashni bilmay qolding sen.
Arosatda qo'yib ketmasin ular,
Yigit, so'ng ham seni sevgi siylasin.
Mukash!
Sirli suhbatlardan ogoh yotoqda,
So'nggi sirlashuvlar ko'ngilni yozsin.
Taqdir oppoq tole ulashar choqda,
Sening peshonangga muhrini bossin.
Ertangi xayrli tashvishlar, mayli,
Bezovta qilmasin buguncha bizni.
Bugun o'ylamaylik ish, turmush zaylin,
Va qurilgusi uy, ro'zg'orimizni.
Kel, kuyla, birinchi kurslardagiday,
O'tli ishqdan, toring sayratib qo'lda.
Garchand undagiday chalolmay nay ,
Garchand sevolmayiz bugun u xilda.
Yaqinlashib borar qirg'oqqa kema,
Dengizda sayrimiz bo'lmoqda oxir.
Yurakka titroqlar solar bir nima,
Garchand tiroq bilan kuylamoq og'ir.
Ammo kuylamoq shart, kuylash dard bilan,
To bu qo'shiq umri topmasin zavol.
Taqdir uchrashtirsin seni mard bilan,
So'ng ham erkin yasha, talaba misol. Mening tig' tilgan tilim,
Mening kesilgan tilim,
Bahaybat to'g'on tushib,
Yo'li to'silgan tilim.
Qushning unut patiday,
To'kilgan unut jonim.
Kitoblarning qatida,
Rangi-ro'yi somonim.
"Eski o'zbek tili"mas,
Dedilar eskirgan til,
Qo'rqib chiqarmoqqa sas,
Sandiqlarga kirgan til.
Senda bodom isi bor,
Senda bobom isi bor,
Bolam na rus, na o'zbek,
Arosat belgisi bor.
Besh yuz yillar avvalgi,
Xatni men anglayman, bas,
Men bugun aytganimni,
Bolam ba'zan tushunmas.
Ko'kragimda dod qotgan,
Yaqinlashar katta xavf,
O'z tilini yo'qotgan,
Xalq bo'lmasmi yerdan daf.
Oldga, safarbarlikka,
Qanday yaraydi bolam.
Ortidagi jarlikka,
Qanday qaraydi bolam.
Uni kim qilib qo'ydim,
Kim bo'ldi og'am-inim.
Tomir-tomirim kuydi,
Sindi bo'g'in-bo'g'inim.
Guli unut xalq bo'ldik,
Yo'li unut xalq bo'ldik,
Ommaviy gunglik sodir,
Tili unut xalq bo'ldik.
Umrimning shom, kechiga,
Shu o'y sanchilib turib.
"Lug'atit-turk" ichiga,
Yoshim tomchilab turib.
Dedim: - Tig' tilgan tilim,
Mening kesilgan tilim. Tavsiya qilamiz
Tush.UZ - Tushlar tabiri