Ikki hajviya [Ilhom Zoyir]

Ikki hajviya [Ilhom Zoyir]
Ikki hajviya [Ilhom Zoyir]
Mehmonlarni korxona tsexlari bilan tanishtirayotgan Sotti Suvonovichning qavatida pildirab yurgan oʻrinbosari Halimjon hovliqqancha xoʻjalik ishlari mudiri Turdiqulni bir chekkaga tortdi.
— Turdiqul, tezda bir parcha latta top! — dedi tipirchilab.
— Latta?! Qanaqa latta? — dedi Turdiqul peshanasi tirishib.
— Oyoq, e, botinka artadigan latta-da.
— Nimaga kerak boʻlib qoldi?
— Sotti Suvonovichning botinkalariga chang qoʻnibdi. Artib qoʻymasa boʻlmaydi. Mehmonlar ayb qilishi mumkin.
— Mehmonlarning oldida noqulay emasmi?
— Nega noqulay boʻlarkan?
— Laganbardor ekan, deb oʻylashadi-da.
— Mehmonlarning oʻylashi bilan nima ishim bor!
Turdiqul biroz hovridan tushdi.
— Sotti Suvonovichning oʻzlari aytdilarmi?
— Yoʻq, oʻzlari hali bilmaydilar. Qorinlari oyoqlarining uchini toʻsib turibdi.
— Oʻzlari aytmagan boʻlsalar, sizga nima?
— Bilib qolsalar, menga gap tegishi mumkin.
— Nimaga endi sizga?
— «Men-ku koʻrmabman, sening koʻzing qaerda edi?» deb koʻpchilikning oldida sharmanda qilishlari hech gap emas.
— Demak, latta topish kerak, shundaymi?
— Shunday, Turdiqul, topmasa boʻlmaydi.
Turdiqul choʻntagidan roʻmolchasini olib, Sotti Suvonovich tomon yurdi. Halimjon uning orqasidan yugurdi.
— Qayoqqa, Turdiqul, toʻxta!
— Qayoqqa boʻlardi, Sotti Suvonovichning botinkalarini artib qoʻyishga-da!
— Men oʻzim artaman, roʻmolchangni buyoqqa ber!
— Yoʻq, oʻzim, sizga yarashmaydi.
— Binoyiday yarashadi-da, qani, menga ber-chi!
Turdiqulning birdan fe’li aynidi.
— Ho, obroʻni siz olmoqchimisiz?
Halimjon ham toʻnini teskari kiydi.
— Nima, sen mening gʻoyamni oʻzlashtirmoqchimisan?!
— Yoʻq! Lekin dastroʻmolcha meniki!
— Gʻoya esa meniki!..
Ish hiqildoqqa borib taqalganda, Sotti Suvonovich mehmonlarning mashinasiga oʻtirib qayoqqadir joʻnab qoldi...

* * *
Oʻrinbosari kirib kelganda, gʻisht zavodining direktori Qoshiqov qoshlarini chimirib oʻtirgan edi.
— Tinchlikmi, rangizda rang yoʻq! — soʻradi oʻrinbosar.
— Hushyor boʻlib turinglar, bittasi keladi, — dedi Qoshiqov.
— Kim ekan u?
— Bilmayman, devday, asabi chatoq deyishdi. Qoʻlidan hamma ish kelarmish... Kelsa, sizga chiqaraman. Oʻzingiz tinchiting!
Oʻrinbosar peshonasini tirishtirib chiqib ketdi. Oradan bir soat vaqt oʻtdi. Eshik taqillab, soʻng ochildi.
— Meni sizga yuborishdi, — aytilgan kishi kirib keldi.
— Men shoshib turuvdim, oʻrinbosarimga uchrashing, — dedi Qoshiqov bahona qilib...
Oradan besh-oʻn daqiqa oʻtdi. Oʻrinbosar qoʻllarini ishqalagancha Qoshiqovga yaltoqlandi:
— Ogʻiz ocholmadi, qoʻliga bir «gʻisht» tutqazib yubordim...
Ertasi kuni yana paydo boʻldi oʻsha nusxa.
— Meni sizga yuborishdi, — dedi moʻlmayib eshik yonida tikka turarkan.
— Men bandman, oʻrinbosarimga uchrashing! — Qoshiqovning titrab-qaqshab aytgan gapi shu boʻldi.
Birozdan soʻng oʻrinbosar ogʻzi qulogʻida kirib keldi:
— Ogʻiz ochmoqchi edi, yana bitta «gʻisht»ni ogʻziga urib yubordim, — dedi «ishni qoyil qildim» deganday...
Noma’lum nusxa uchinchi bor kelganda, Qoshiqovning sabri chidamadi.
— Kir, oʻtir qani bu yerga! — dedi u nusxaga doʻq urib. — Berarkan deb, kelaverasanmi? Qaerda ishlaysan oʻzi?
— Hech qaerda ishlamayman.
— Unda nega har kuni kelasan?
— Sizga yuborishgandan keyin kelaman-da.
— Kim yubordi seni?
— Bojangiz, Saidvaqqos aka.
— Nima kerak senga?
— Ish kerak.
— Shu dardingni darrov aytmaysanmi?
— Kelsam bandsiz. Oʻrinbosaringiz soʻrab-surishtirmay pul bergani bergan.
— Nega beryapsan, deb soʻramaysanmi?
— Qaerdan bilay, bu yerda maosh oldindan berilsa kerak, deb oʻyladim-da.

— E, oʻylamay ket! Odamni oʻtakasini yording-ku! Boʻpti, olgan maoshingni halollaysan endi...
Tavsiya qilamiz
. Tush.UZ - Tushlar tabiri
. Yuklamlar ombori
. O'zbekcha Android dasturlar
. Orginal Mp3 lar
. Aralash rasmlar + 9 000
. Kitoblar
Яндекс.Метрика