Latifalar

Bir kuni qizni onasi:
— Qizim shakar solding.
— Oyijon men shirin choyni yaxshi ko'raman.
— Qizim 5 qoshiq shakar solding deyapman.
— Shirin choyni judayam yaxshi ko'raman.
— Shakarni sho'rvaga solyapsan?!

To'yda o'tirgan bir yigit go'zal bir qizni ko'rib:
— Kechirasiz! Sizga ko'zim tushdiyu qalbimda bir gap tug'ildi. Boyadan beri sizga aytaman deymanu yuragim orqaga tortib turibdi.
Qiz:
— Behijolat etvuring.
Bola:
— Hoov o'sha olmani uzatvoring.

2 yoshli qizaloqni onasi eshitishni tekshirish uchun quloq doktoriga olib boribdi.
Doktor shivirlab:
— Shokolad... - desa.
Qizaloq ham shivirlab:
— Qani, - dermish.

Matiz haydovchisi qizilda o'tib ketibdi. Serjant to'xtatibdi.
— Dokumentlar?
— Yo'q, komandir!
— Prava?
— Yo'q, komandir!
— Uff dengchi?
— Ichganman!
— Hozir kapitanni chaqiraman, keyin siz u bilan problemangizni hal qilasiz.
Kapitan kelib:
— Dokumentlar?
— Marhamat!
— Prava?
— Marhamat!
— Ichganmisiz?
— Ufff... Ichmaganman!
— Nega menga serjant unaqa dedi???
— Komandir, serjant hozir meni qizildan o'tgan ham deydi.

Ikki baliqchi suhbatlashmoqda. Biri maqtana boshlabdi:
— Bilasanmi oshna, bir kuni men shunaqangi baliq tutdimki, o'lchashga tarozining shkalasi etmadi.
Shunda ikkinchisi:
— Baribir mening tutganimdan kichik ekan. Men tutgan baliqning suratining o'zi naq ikki kilo chiqqandi...

Ikki ovchi o'rmonda ov qilib, o'qlari tugab uyga qaytayotsa yo'llaridan bir sher chiqib qolibdi. Shunda ikkovi qochib daraxtga chiqib olishibdi. Biri ikkinchisiga:
— Men kitobda o'qiganman, sher daraxtga chiqa olmaydi, - debdi.
Qarashsa sher sekin daraxtga chiqa boshlabdi.
Ikkinchisi:
— Ana chiqyaptiku, - desa
Birinchi ovchi hijolat bo'lib:
— Menimcha bu sher o'sha kitobni o'qimagan bo'lsa kerak debdi.

Afandi bir xasis oshnasinikiga borgan edi, oshnasi oldiga ikkita issiq non bilan bir piyola asal qo'ydi. Afandi asalni pichog'i bilan kesib, nonning orasiga qo'yib eya berdi. Xasis oshnasi qarasa, Afandi asalning hammasini eb qo'yadigan ko'rinadi.
— Afandi, asalning hammasini esalar ham mayli-ku, lekin kuchlilik qilib yurak-bag'ringizni o'rtab yuborar deyman,— dedi.
Afandi pichog'ining uchiga asaldan katta bir bo'lagini sanchib olar ekan, javob berdi:
— To'g'ri aytadilar, lekin bir xolis odam bo'lsa kimning yuragi o'rtanayotganini aytib berar edi.

Bir kuni podsho Afandidan so'rab qoldi:
— Shu odamlarga hayronman-da. Doim bir-birlari bilan janjallashganlari-janjallashgan. Janjal nimadan chiqarkin-a, Afandim?
— Odamlar bir-birlariga behosdan «ahmoq bo'lma!» deb yuboradilar. Janjal shundan chiqadi.
— Bo'lmagan gap! Shu arzimagan gapdan ham janjal chiqadimi?!
— Chiqadi.
— Chiqmaydi!
— Ahmoq bo'lmang! — dedi Afandi jo'rttaga.
— Jallod!— deb qichqirdi podsho azbaroyi jahli chiqib ketganidan.
— Ana, aytmadimmi, taqsir, bitta «ahmoq bo'lma»ga janjal tugul, o'lim chiqdiku! Boring bo'lmasa, ahmoq bo'la qoling!

Jarroh kuyov, qaynotasini operasiya qilishga tayyorlanmoqda.
Qaynota:
— Ishga juda jiddiy qarang, kuyovbola! Shuni unutmangki, men o'lsam, qaynanangiz shu kuniyoq qizinikiga ko'chib boradi.

Piyanista uyqudan turib, oynaga qarab:
— Shunaqayam ichamanmi, soqollarim o'sib, ajinlarim ko'payibdi, sochimga ham oq tushibdi, deb tursa orqadan onasini ovozi kebdi:
— O'g'lim otangni portretiga buncha tikilmasang.

<< < 550 551 552 553 554 555 556 > >>

Tavsiya qilamiz

Bosh sahifa