Hajvchi (hajviya) [Mixail Zoshchenko]

Hajvchi (hajviya) [Mixail Zoshchenko]

Yaqinda menga telefondan qoʻngʻiroq qilishdi. Kimdir muloyim, yumshoq ovozda soʻradi: – Oʻrtoq Zoshchenkomisiz? – Ha. – Gap shundaki, biz kuchaytirgich ustida tajriba oʻtkazyapmiz. Birorta hikoyangizdan uch-toʻrt satr oʻqib berishingizni oʻtinib soʻraymiz. Kechiktirib boʻlmaydigan muhim yumushim bor edi. Uni toʻxtatishni hecham xohlamasdim. Lekin men koʻngilchan odamman. Kamina, bundan tash-qari, har xil yangi ixtirolarni hurmat qilaman. Telefon goʻshagiga bir necha satrni oʻqib berdim. – Juda soz, – dedi muloyim ovoz. – Minnatdorman. Jarangdorlik a’lo darajada. Endi eshittirishimizni tinglab koʻrishingizni iltimos qilamiz. Marhamat, xonaning burchagiga borib turing. Va quloq tuting. Goʻshakni stol ustiga qoʻydim-da, oʻn qadamcha yurib toʻxtadim. Ikki daqiqalar chamasi tentakday gʻoʻdayib turdim. Keyin qaytib keldim. – Qalay? – Hech narsa eshitmadim. – Unda besh qadamcha yuring va shu taxlit oʻtiringki, qulogʻingiz goʻshak bilan bir cathda boʻlsin. Uzoqlashdim va oʻtirib oldim. – Qalay? – Xudo haqqi, hech nimani eshitmayapman! – dedim jahl bilan. – Unda, – dedi hamsuhbatim kula-kula, – goʻshakni qoʻying va yotib uxlang. Haligi odam yayrab, miriqib, entikib xoxolab kulardi. Nimasini aytasiz, chindan ham juda xunobim chiqdi. Goʻshakni uzib olishimga sal qoldi. Qarang-a, allaqanday yaramas meni oʻn daqiqacha laqillatsa-ya. Hatto oʻtirishga ham majburladi. Keyin oʻzimni bosib oldim. Hatto tirjayib qoʻydim. Nima boʻpti? Hammasi joyida. Syujet tayyor, yozsa boʻladi. Dolzarb mavzu – telefon bezorilari haqida moʻ‘jazgina hajviy hikoya qoralash ham mumkin. Mana shu boʻlmagʻur ishda yigirma rublni halol ishlab oldim. Har bir bema’nigarchilikning tagida hikmat bor, deb shuni aytsalar kerak-da.

Muallif: Mixail Zoshchenko