Yolgʻiz yoʻlovchi (hikoya) [Xoldor Vulqon]

Yolgʻiz yoʻlovchi (hikoya) [Xoldor Vulqon]

Qor yog‘moqda. Gox qiyalab, goxo chirpirab, goxo toʻzg‘ib, sassiz - sadosiz, jimgina yog‘ayotir u. Oppoq qor uchqunlari aro xuddi son - sanoqsiz meteoritlar ichra yoʻrtib borayotgandayman. Men shunday ketib borayapman. Shunchaki, maqsadsiz, yolg‘iz bir oʻzim tentirab «Grenobl»;dan «Don Mils»; koʻchasi tamon bormoqdaman. Boʻralab yog‘ayotgan qorda botiniy xotirjamlik, yolg‘izlik, cheksiz yetimlik, mangu va maxzun, adoqsiz bir qoʻshiq borday, qor yorug‘idan ruhim zulmatlari yorishayotganday tuyuladi goʻyo. Bu qorli yoʻllarning kimsasizligi naqadar yaxshi! - hayolimdan oʻtkazaman men. Negaki, men odamlardan tamoman bezdim. Tropik changalzorlar aro oquvchi Amazonka daryosidagi «Piraniya»; deb nomlangan qonxoʻr baliqlar kabi koʻzlarini chaqchaytirgan kimsalarning qilvir fitnalaridan, adolatsiz, nohaq fisqu - fasodlaridan, sayoz, tuzsiz suhbatlardan charchadim, holdan toydim, tinkam quridi. Oliy imoratlaru vayronalarga, tug‘uriqxonayu qabristonlarga bir xil yog‘uvchi shoxu gadoga barobar qorning oppoq uchqunlariga belanib negadir men kabi kindik qoni tomgan Diyoriga qaytolmay hasratda ketgan shox va shoir Zahiriddin Muhammad Boburni esladim. Hazon yaprog‘i yanglig‘ gul yuzing hajrida sarg‘ardim. Koʻrib rahm aylag‘il ey lolaruh bu chexrai zardim. Xazonni gulga zidlab tazod san’atini qoʻllarkan, shoir oʻzi oshiq boʻlgan Olloxga tavallo qilib uning vasliga intilib bu yoʻlda chekkan jabru sitamlaridan zorlanadi, yorining shafqat qilishini soʻraydi. (Chexrai zardim - sarg‘aygan yuzim demoqchi)(Zarg‘aldoq - sariq qush. Zardob - zard ob yani sariq suv. Zar - oltinning sariqligiga ishora) Sen ey gul qoʻymading sarkashlig‘ingni sarvdek hargiz, Oyog‘ing‘a tushib bargi hazondek qancha yolbordim. Sen gul kabi yashnab meni vaslinga zor qilishingni qoʻymading. Men esa novdadan uzilgan kuzgi yaproq kabi poyinga bosh urdim ya’ni sajdaga bosh qoʻydim - deydi hazrati Bobur. Ne to’leki mengakim axtari baxtim topilmaydir, Falak avroqini har nechakim daftardek axtardim. To’leyim shumligi onchaki, axtari baxtim (Axtar - yulduz, baxtim yulduzi) topilmaydi. Falak avroqini (Osmon varaqlarini) Daftardek varaqlasam ham. Hazondek qon yoshim sorig‘ yuzimdin el tanaffurda, Bahar rangi bihamdillox, ulusdin oʻzni qutqardim. Kuzgi xazonlar kabi qizargan qonli koʻz yoshlarim va sarg‘aygan yuzimdan el tanaffurda ya’ni, nafratda. Bihamdillah - Olloxga hamdlar boʻlsinki, ulusdan ya’ni, odamlardan oʻzimni qutqardim. Zahiriddin Muhammad Bobur bir narsa qilib odamlardan oʻzini qutqarib olishga muvaffaq boʻlgani uchun Yaratganga shukronalar keltiradi. Ulusning ta’ni tarifi menga Bobur barobardir, Bu olamda oʻzimni chun yomon yaxshidan oʻtkardim. Ulusning ta’ni - ta’rifi ya’niki, odamlarning ta’nayu malomati bilan ta’rifu maqtovlari men uchun ahamiyatsiz. Men dunyoda yashamadim balki, umr boʻyi urinib - surinib oʻzimni yaxshi -yomon orasidagi tirik koridordan oʻtkazdim halos - deya g‘azalini itmomiga yetkazadi sarkarda shoir. Men esa hamon qor uchqunlari aro boraveraman. Mayli, zulmatda yog‘ayotgan qor yanada kuchaysin. Mayli, «Fleming Don Park»; oʻrmonlaridan boʻrilar galasi chiqib meni g‘ajib tashlasin. Pastkash, qoʻrqoq kimsalarga - bakteriyalarga, mayda mikroblarga talangandan koʻra boʻrilarga yem boʻlish sharaf!Faqat yoʻlimdan odamzod chiqmasa boʻlgani! Sen esa menga e’tibor bermay yog‘aver, qadrdonim Qor! Sen yoqqan saring dildagi qontalash jaroxatlar ham koʻmilib borayotganga oʻxshaydi. Ha, sen xuddi jaroxatga bog‘langan dokaday oqarib boryapsan. Men sening chirpirab uchayotgan oppoq zarralaring aro ketaversam, ketaversam, ketaversam, ketaversam, va oxiri charchab yiqilsam, muzlab qolsam, odamlardan qutulsam, halos boʻlsam. Sen toʻxtovsiz yog‘ib meni koʻmib yuborsang. Hatto bola - chaqalarim toshfonar koʻtarib tun boʻyi izlasalar ham topa olishmasa. Mangu yoʻq boʻlib ketsam. Sen esa yana hech narsa boʻlmaganday yog‘aversang, yog‘aversang, yog‘aversang, yog‘aversang.

Muallif: Xoldor Vulqon