Latifalar

Judayam ziqna boy bo'lgan ekan. Bir kuni qo'shni qishloqqa oshnasinikiga mehmonga boribdi. Endi o'tirgan ekan, uydagi shamni o'chirib keldimmi yo'qmi, degan savol qiynay boshlabdi. Borib kelay desa yo'l uzoq, bormay desa shamni erib qolishini o'ylab yuragi uvishib ketibdi. Oxiri chidolmay yo'lga tushibdi. Xalloslab uyiga kelib, eshikni taqillatibdi. Xotini chiqib, eshikni ochmoqchi bo'lgan ekan...
Boy:
— Eshikni ochma, hadeb ochib yopilaversa eshik emirilib ketadi. Uydagi shamni uchirib qo'y, shuni aytishga kelgan edim. Men shundoq izimga qaytib ketaman. Tayyor oshdan qolmay.
Xotini:
— Voy dadajonisi-ey, menku shamni allaqachon o'chirib qo'yganman, siz shu gapni aytish uchun shuncha yo'l bosib keldizmi, kovushingizni tagini emirib?
Boy:
— Xavotir olma xotin, kovushim qo'ltig'imda!

Bir kishi, boshqa shahardagi oshnasinikiga 2-3 kunga mehmonga kelibdi. Oshni eb bo'lishgach, xaligi mehmonni juda qovun egisi kelibdi. Mezbon ham negadir qovun olib chiqmabdi. Toqati toq bo'lgan mehmon uy egasiga debdi:
— Oshna, qovun egandan keyin qaerda yotaman?

Poezd. Kupeda go'zal qiz va bir yigit o'tiribdi. Yigit qizga judayam gapirgisi kelibdi va:
— Kechirasiz siz ham shu poezdda ketyapsizmi, dermish.

Sovchilardan qizni onasi so'rabdi:
— O'g'lingiz qaerda ishlaydi?
Sovchilar:
— Uzgazoilda pistoletchi bo'lib ishlaydi..
Buni eshitib qolgan qizni otasi:
— Qizimiz sizlarniki, dermish.

Tolibi ilm ustozidan so'rabdi:
— Ustoz sevgan bilan sevmaganni nima farqi bor?
Ustoz javob beribdi:
— Sevgan sog'inib sms yozadi, sevmagan esa bezrayib sms o'qiydi.

Bir odam pullarini yo'qotib qo'yib Xudoga iltijo qilayotgan ekan:
— Ey xudojon agar pullarimni topib bersang, butun umr faqat yaxshi savob ish qilaman. U pullarimga boshqa ichmayman! Tinmay ibodat qilaman, - deb qo'llarini ko'kka cho'zib yig'lab turgan ekan, shunda bir chekkada pullari yotganmish.
Shunda haligi kishi tezda ko'z yoshlarini artib:
— Bo'ldi kerakmas, o'zim topdim, - dermish.

Bir qari odam kasal bo'lib yotib qoldi. Yoniga o'g'lini chaqirib, vasiyat qila boshladi:
— Bolalarim, jon bor erda qazo bor. Shuning uchun hozirdan aytib qo'yay, odamlardan olasi-berasilarim bor. Men aytib turaman, sen yozib ol.
— Xo'p, dada, aytavering! Qani, oldin kimlardan ola-silaringiz bor, shuni ayting!
— Yoz, Eshmatda yuz so'm, Toshmatda yuz so'm, Isavoyda ikki yuz so'm, Musavoyda ikki yuz so'm...
— Ha, dadajon, aytavering, tag'in kimlarda bor? Dadasi yana uch-to'rt odamning nomini aytdi. Olasi-larning jami ming so'mcha bor edi.
— Bolam, endi qog'ozning narigi tarafini ag'dar. Kimlarga berasilarim bor, shuni yoz.
— Qani, ayting-chi.
— Ismatxo'ja akaga ming so'm, Rustamxo'ja akaga ming so'm, Eshon akaga ikki ming so'm, Mulla Umarboyga...
— E to'xtang, to'xtang, dada, endi ayniy boshladingiz,— deb, o'g'li uning boshini ushlab ko'rdi,— bu gaplar isitmaning haroratiga o'xshaydi. Yota qoling dada...

Afandining iti bolalagan edi, bir necha kishilar uning uyiga mehmon bo'lib kelib, so'zlashib o'tirishar edi. Kuchuk bolalari uyga kirib mehmonlar bilan o'ynashib, bezovta qila boshladilar.
Mehmonlardan biri hazillashib:
— Afandi, arzandalaringizga odob o'rgatsangiz bo'lmaydimi?, — dedi.
— Nima qilay, tog'alarini ko'rib suyunganlaridan suykalishyapti-da, — deya javob beribdi Afandi.

Bir kuni ilon velociped minib ketayotgan ekan..

Kechasi Afandining uyiga qopda buyum ko'targan ikki o'g'ri kirdi. Buni payqagan xotin Afandini asta turtib:
— Afandi, turing, uyga o'g'ri kirdi,— dedi. Afandi asta shivirladi:
— Jim yot, men uyg'oqman, ovozimizni eshitib, o'g'rilar qopini ko'tarib qochib qolmasin. Men qopdagi buyumni mo'ljallab turibman.

<< < 502 503 504 505 506 507 508 > >>

Tavsiya qilamiz

Bosh sahifa