Anqov ekan (hajviya) [Habib Siddiq]

Anqov ekan (hajviya) [Habib Siddiq]

Oʻziyam odam boʻlmaydigan anqoviga uchragan ekanman-da... Men unga aytdim: manavi egnimdagi kostyum sal urinibroq qoldi, yangilash kerak, deb. «Albatta yangilash kerak», deydi. Oradan uch-toʻrt kun oʻtgach, yana shama qilib koʻrdim. Katta-kichikning oldida ustimga obroʻliroq narsa ilib yurmasam boʻlmas, dedim. Har qalay, kattami, kichikmi «boshliq» degan nomim bor. «Hozir zoʻrlari chiqqan», deydi galvars. Lekin oʻzini bilmaganga oladi. Yana eslatishga toʻgʻri keldi: quda-anda deganday gaplar bor. Sal nomimizga yarasha kiyinmasak boʻlmas. Yangilash kerak, deb aytuvdim-ku! «Allaqachon yangilashingiz kerak edi», deydi, galvars. Avvalgi ishxonamdagi kadrlarimni yarim ogʻiz gap, yoʻgʻ-e, ishoramdan payqaydigan qilib qoʻygan edim. Manavilarni esa hali ancha tarbiyalash kerakka oʻxshaydi. Gapni uqsa-ku yaxshi-ya, boʻlmasa... Bulardaqa paytimda oyogʻimdan oʻt chaqnardi. Xoʻjayinning istagini xayoliga kelgandayoq bilardim. Yengidan kirib, yoqasidan chiqardim. Bular-chi?.. Qachon qaramasang, anqov boladay lallayib ogʻzini ochib oʻtirishadi. Mana bittasi, yana ammamning buzogʻiday goʻlayib turibdi. Hamma narsaga baloday aqli yetadi. Lekin oʻzini ataylab anqov qilib koʻrsatadi. Boʻlmasa ikki haftadan beri eshakning qulogʻiga tanbur chertayapman-mi? — Mashinayam ancha urinibroq qoldi, — dedim yana bir gal bir dasta hujjatlarni olib huzurimga kirganida, — benzinni koʻp sarflab qoʻyyapti... «Benzin kamroq ketsin desangiz «Tiko» durust», deydi. E, maslahatingdan oʻrgildim, quruq arava. Oʻt olishiyam qiyinroq boʻlyapti. Chamasi akkumulyatorni yangilamasak boʻlmaydiganga oʻxshaydi. «Xizmat mashinasi bor-ku!» emish?.. Idora bor-ku, deb uy qurmay oʻtirmayman-ku! Hayriyatki qurilish boʻyicha muovinim senga oʻxshagan ammamning buzogʻi emas. Boʻlmasa anavi shahar chetidagi oʻn olti xonali kichkinagina uchastkamning qurilishi oʻlda-joʻlda qolib ketardi. Bahonada oʻzinikiniyam bitkazyapti. Sen boʻlsang... Agar shunaqa qilib oʻzingni bilmay yuraveradigan boʻlsang, kelisholmaydiganga oʻxshaymiz. Omborxonaning kalitlarini jaranglatib qoʻlingga tutqazib qoʻygan boʻlsam. «Tuya koʻrdingmi, yoʻq» qilib tashlamaysanmi, ovsar. Bir gap boʻlsa orqangda mana biz turibmiz. Tanimagan odamni bunday mas’uliyatli ishga olgan oʻzimda ayb. Sinalmagan otning sirtidan oʻtma, deganlaridek, unga dabdurustdan bir narsa deb boʻlmaydi. Aylantirib koʻraman, shama qilaman. Anglasa yaxshi, boʻlmasa oʻzidan koʻrsin. Ballonlar pashsha qoʻnsa oyogʻi sinadigan boʻlib ketdi, hech boʻlmasa oʻshalarni yangilab turish kerak, dedim. «Ballonning zoʻri falon yerniki, chayqov bozorida falon soʻm», deydi. Xuddi men bilmaganday. «Almashtirsangiz yangi taqalangan toychoqdek, gijinglab qoladi», emish... Gapga chopon kiydirishni bilasan, lekin quruq aravasan, xumpar. Baribir, maslahat berishdan nariga oʻtmadi. Gʻirt anqov ekan. Hech iloji qolmadi. Shartta yangilab tashladim. «Ballonnimi?» deysizmi?.. Yoʻgʻ-e, ombor mudirini...

Muallif: Habib Siddiq