Икки ҳажвия [Ilhom Zoyir] |
Меҳмонларни корхона тцехлари билан таништираётган Сотти Сувоновичнинг қаватида пилдираб юрган ўринбосари Ҳалимжон ҳовлиққанча хўжалик ишлари мудири Турдиқулни бир чеккага тортди. — Турдиқул, тезда бир парча латта топ! — деди типирчилаб. — Латта?! Қанақа латта? — деди Турдиқул пешанаси тиришиб. — Оёқ, э, ботинка артадиган латта-да. — Нимага керак бўлиб қолди? — Сотти Сувоновичнинг ботинкаларига чанг қўнибди. Артиб қўймаса бўлмайди. Меҳмонлар айб қилиши мумкин. — Меҳмонларнинг олдида ноқулай эмасми? — Нега ноқулай бўларкан? — Лаганбардор экан, деб ўйлашади-да. — Меҳмонларнинг ўйлаши билан нима ишим бор! Турдиқул бироз ҳовридан тушди. — Сотти Сувоновичнинг ўзлари айтдиларми? — Йўқ, ўзлари ҳали билмайдилар. Қоринлари оёқларининг учини тўсиб турибди. — Ўзлари айтмаган бўлсалар, сизга нима? — Билиб қолсалар, менга гап тегиши мумкин. — Нимага энди сизга? — «Мен-ку кўрмабман, сенинг кўзинг қаерда эди?» деб кўпчиликнинг олдида шарманда қилишлари ҳеч гап эмас. — Демак, латта топиш керак, шундайми? — Шундай, Турдиқул, топмаса бўлмайди. Турдиқул чўнтагидан рўмолчасини олиб, Сотти Сувонович томон юрди. Ҳалимжон унинг орқасидан югурди. — Қаёққа, Турдиқул, тўхта! — Қаёққа бўларди, Сотти Сувоновичнинг ботинкаларини артиб қўйишга-да! — Мен ўзим артаман, рўмолчангни буёққа бер! — Йўқ, ўзим, сизга ярашмайди. — Бинойидай ярашади-да, қани, менга бер-чи! Турдиқулнинг бирдан феъли айниди. — Ҳо, обрўни сиз олмоқчимисиз? Ҳалимжон ҳам тўнини тескари кийди. — Нима, сен менинг ғоямни ўзлаштирмоқчимисан?! — Йўқ! Лекин дастрўмолча меники! — Ғоя эса меники!.. Иш ҳиқилдоққа бориб тақалганда, Сотти Сувонович меҳмонларнинг машинасига ўтириб қаёққадир жўнаб қолди... * * * Ўринбосари кириб келганда, ғишт заводининг директори Қошиқов қошларини чимириб ўтирган эди. — Тинчликми, рангизда ранг йўқ! — сўради ўринбосар. — Ҳушёр бўлиб туринглар, биттаси келади, — деди Қошиқов. — Ким экан у? — Билмайман, девдай, асаби чатоқ дейишди. Қўлидан ҳамма иш келармиш... Келса, сизга чиқараман. Ўзингиз тинчитинг! Ўринбосар пешонасини тириштириб чиқиб кетди. Орадан бир соат вақт ўтди. Эшик тақиллаб, сўнг очилди. — Мени сизга юборишди, — айтилган киши кириб келди. — Мен шошиб турувдим, ўринбосаримга учрашинг, — деди Қошиқов баҳона қилиб... Орадан беш-ўн дақиқа ўтди. Ўринбосар қўлларини ишқалаганча Қошиқовга ялтоқланди: — Оғиз очолмади, қўлига бир «ғишт» тутқазиб юбордим... Эртаси куни яна пайдо бўлди ўша нусха. — Мени сизга юборишди, — деди мўлмайиб эшик ёнида тикка тураркан. — Мен бандман, ўринбосаримга учрашинг! — Қошиқовнинг титраб-қақшаб айтган гапи шу бўлди. Бироздан сўнг ўринбосар оғзи қулоғида кириб келди: — Оғиз очмоқчи эди, яна битта «ғишт»ни оғзига уриб юбордим, — деди «ишни қойил қилдим» дегандай... Номаълум нусха учинчи бор келганда, Қошиқовнинг сабри чидамади. — Кир, ўтир қани бу ерга! — деди у нусхага дўқ уриб. — Бераркан деб, келаверасанми? Қаерда ишлайсан ўзи? — Ҳеч қаерда ишламайман. — Унда нега ҳар куни келасан? — Сизга юборишгандан кейин келаман-да. — Ким юборди сени? — Божангиз, Саидваққос ака. — Нима керак сенга? — Иш керак. — Шу дардингни дарров айтмайсанми? — Келсам бандсиз. Ўринбосарингиз сўраб-суриштирмай пул бергани берган. — Нега беряпсан, деб сўрамайсанми? — Қаердан билай, бу ерда маош олдиндан берилса керак, деб ўйладим-да. — Э, ўйламай кет! Одамни ўтакасини ёрдинг-ку! Бўпти, олган маошингни ҳалоллайсан энди... |
№ | Eng ko'p o'qilganlar |
---|---|
1 | Gʻazallar, ruboylar [Zahiriddin Muhammad Bobur] 62384 |
2 | Yulduzlar mangu yonadi (qissa) [Togʻay Murod] 57600 |
3 | Gʻazallar [Nodira] 40480 |
4 | Guliston [Sa’diy] 36526 |
5 | Hikmatga toʻla olam (gʻazal, ruboiy... [Sa’diy Sheroziy] 23274 |
6 | Мусульманские имена (част... [Ibn Mirzakarim al-Karnaki] 23157 |
7 | Sobiq (hikoya) [Said Ahmad] 21564 |
8 | Yulduzli tunlar (I- qism) [Pirimqul Qodirov] 19504 |
9 | Vatanni suymak [Abdulla Avloniy] 18632 |
10 | Mehrobdan chayon (I- qism) [Abdulla Qodiriy] 14452 |