Soat (hikoya) [Oʻlmas Umarbekov]

Soat (hikoya) [Oʻlmas Umarbekov]

Biz koʻpchilikmiz. Dadam, oyim, men. Toʻrtta ukam ham bor. Oyim bilan dadam ishlashadi. Men oʻqiyman, ikkita ukam ham oʻqiydi. Shuning uchun ham har bir xonada soat bor. Bittasida osma soat, bittasida budilnik... Lekin hech qaysimiz bu soatlarga qaramaymiz. Oyimlar oʻzlari yurgizib tursalar ham, qaramaydilar. Hammamiz vaqtni dadamlardan soʻraymiz. Ularning qoʻl soatlari bor. Oddiy, lekin katta soat. Bilaklariga zoʻrgʻa sigʻadi. Budilnikka oʻxshab «jarang-juring», «jarang-juring», qilib yuradi. Bu soat buvamlarniki. Ular urushda halok boʻlganlar. Uyga qoraxat bilan shu soat kelgan. Oʻshanda dadam ham frontda edilar. Oyim qutichaga solib berkitib qoʻyganlar. Dadam qaytib kelganlaridan keyin ham anchagacha koʻrsatmaganlar. Men tugʻilganimdan keyin koʻrsatganlar. Shundan beri qoʻllaridan tushmaydi. Ishxonadan taqdim qilishgan soatlari ham bor. Taqmaydilar. Shuni taqadilar. Tanish-bilishlari ba’zan: — Boshqasini taqing, eskib ketibdi-ku! — deyishadi. Shunda: — Bu oddiy soat emas, dadamlarniki, — deydilar. Yaqinda men texnikumga kirdim. — Mana, — dedilar shunda qoʻllaridan yechib, — katta boʻlib qoldingiz. Siz taqing. Endi uyda vaqtni hamma mendan soʻraydi. Dadamlarning oʻzlari ham mendan soʻraydilar. Minut, sekundigacha aytib beraman soatimga qarab. U judayam katta. Bilagimga zoʻrgʻa sigʻadi. Budilnikka oʻxshab «jarang-juring», «jarang-juring» qilib yuradi. Raqamlariga dogʻ tushgan. Lekin oddiy emas, dadamlarniki. 1963

Muallif: Oʻlmas Umarbekov